Plastik enjeksiyon kalıpçılığında geleneksel yöntemlerle (CNC işleme gibi) işlenemeyen geometrilerde, geleneksel olmayan üretim yöntemlerinden biri olan Elektro Erozyon ile İşleme (EDM) yönteminden faydalanılmaktadır. Elektro erozyon ile işleme yöntemi temel olarak takım fonksiyonunu yapan bir elektrot ile geleneksel yöntemlerle elde edilemeyen bir geometriye sahip iş parçası arasında meydana gelen yüksek kıvılcımların yardımıyla talaş kaldırmadır. Bu işlemde hiçbir şekilde mekanik bir kesme kuvveti uygulanmaz, takım görevi gören elektrot ile iş parçası arasında boşluk mevcuttur. Elektro erozyon ile işlemede elektrot malzemesinin seçimi, iş parçasının malzemesi, boşalım akımı, dielektrik sıvı basıncı ve homojenliği, vurum süresi gibi pek çok parametre mevcuttur. Tüm bu parametreler iş parçası üzerinde yüzey pürüzlülük değerine ve işleme hızına etki etmektedir. Bu çalışmada elektro erozyon ile işlemede elektrot malzemesi seçiminin iş parçasının yüzey pürüzlülük değerine ve EDM ile işleme hızına olan etkisi deneysel olarak incelenmiştir. Deneye tabi tutulan elektrot malzemesi olarak bakır malzeme ile grafit malzeme karşılaştırılacaktır. İş parçası olarak kalıpçılıkta yüksek aşınma dayanımı, iyi parlatılabilme özelliği ve ısıl işlem sonrası homojen sertlik değerine sahip olabilmesi gibi özellikleri sebebiyle, yaygın olarak kullanılan çelik türlerinden 32-34 HRC sertlik aralığında bulunan 1.2738 çeliği seçilmiştir. İş parçası üzerinde birebir aynı geometriler modellenmiş ve boşalım akımı, vurum süresi ve dielektrik sıvı basıncı gibi işleme parametreleri sabit tutularak, bakır ve grafit malzemenin yüzey pürüzlülük değerine ve işleme hızına etkisi incelenmiştir
Anahtar Kelimeler: EDM, yüzey pürüzlülüğü, EDM İşleme Hızı, Elektrot Malzemesi, Plastik Enjeksiyon Kalıpçılığı
|
