Günümüzde teknolojik gelişmeler ve artan nüfusla birlikte hızla değişen ve gelişen kentlerde, pandeminin de etkisiyle kentlilerin rekreatif ihtiyaçları ön plana çıkmıştır. Bu noktada kentlilerin bu ihtiyacını kamusal açık-yeşil alanlar karşılamaktadır. Kent yaşamı içerisinde bireylerin bu mekanlardan daha çok verim alabilmesi, bu mekanların anatomik, fizyolojik ve psikolojik ihtiyaçlar çerçevesinde şekillenmesine bağlıdır. Kentsel mekânların daha yaşanılabilir olması, mekânların sınırlandırılması, tanımlanması, estetik değerinin artması ayrıca kullanıcılarının rekreatif ihtiyaçlarının karşılanması ergonomik standartlara uygun donatılar ile mümkün olacaktır. Farklı kullanıcı gruplarının yararlandığı kentsel mekânlara yönelik tasarımlar gerekli olduğunda ergonomik ilkelerin; toplumun fiziksel özellikleri, toplumsal ve kültürel nitelikleri, estetik ve sanat anlayışları gibi genel dinamiklerine uygun olması gerekmektedir. Özellikle kamusal açık-yeşil alanların, farklı yaş ve kullanıcı gruplarının kullanım ihtiyaçlarına eşit oranda cevap verebilmesi gerekmektedir. Kentsel mekânlarda ergonomik ölçütler, kent donatılarından yaya yollarına kadar, insanın kendini rahat ve güvende hissedebileceği kentsel mekânların oluşturulması için gereken standartları içermektedir. Ergonomik ölçütler düşünülerek tasarlanan mekanlar, kullanıcılar için konfor alanı sağladığı için daha sağlıklı ve uzun süreli kullanılabilmektedir. Aksine ergonomik ölçütlere göre tasarlanmayan mekanlar, kullanıcıların hareketlerini kısıtlayarak o mekandan uzaklaşmasına neden olabilmektedir. Bu sebeple tasarlanan bu mekanlar kullanıcıların ihtiyacını karşılayamadığı için tercih edilmeyen ve amacına hizmet etmeyen atıl mekanlara dönüşebilmektedir. Bu çalışmada, kentsel mekan ile ergonomi kavramları açıklanmış ve ölçütler verilmiştir. Bununla birlikte, kent ergonomisinin kent estetiği ile olan ilişkisi irdelenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Kamusal alan, Kentsel tasarım, Kent estetiği, Ergonomi
|
