Sanayi devrimiyle birlikte başlayan teknolojik gelişmeler ve endüstri devrimleri insan ve doğa arasındaki dengeyi bozmuştur. Hızlı nüfus artışı, kırsal alanlardan kentlere göçü artırmıştır. Bu artan göçler hızlı kentleşme ve düzensiz yapılaşmaları beraberinde getirmiştir. Kırsal alanlardaki yapılaşmaların da azalmaya hatta yok olmasına sebep olmuştur. Plansız kentleşmenin ve çarpık yapılaşmanın oluşturduğu bu düzensizlik, birçok çevre sorunlarının ortaya çıkmasına neden olmuştur. Çevre sorunlarının kısa sürede bu denli artması doğadaki ekolojik dengeye zarar vermiştir. Bu sorunlara cevap bulabilmek için 20. yüzyılın başlarında ekolojik mimarlık kavramı oluşturulmuştur. Mimarlıkta güncel bir konu olarak karşımıza çıkan ekolojik mimarlık kavramı, aslında insanoğlunun var olduğu zamanda beri barınma ihtiyacını karşılamak için yaşamın içinde yer almıştır. Kırsal alanlardaki yapılara bakıldığında, doğaya saygılı yapıldıkları ve çevreyle işbirliği içinde inşa edildikleri görülmektedir. Kırsal alandaki yapıların, o bölgenin iklimine ve topoğrafik yapısına uyumlu olduğu görülmektedir. Kırsal mimarlık, o yörenin sosyal ve kültürel özelliklerini en açık haliyle ortaya koymaktadır. Ekolojik tasarım kriterlerinin incelemek için yapılan çalışmaların çoğunda kırsal mimarlığa başvurulduğu yadsınamaz bir gerçektir. Ekolojik tasarım kriterleri; yerleşim kriterleri, arazi verileri, yeşil doku kullanımı, bina formu, bina kabuğu, mekân organizasyonu ve malzemeden oluşmaktadır. Bu çalışmada, Kahramanmaraş ilinin Andırın ilçesinin Beşbucak Mahallesi’nde yer alan bir grup konutların, ekolojik tasarım kriterleri üzerinden değerlendirilmesi yapılacaktır. Amacımız Ekolojik mimarlığın, kırsal konutlar üzerinde varlığı incelemektir.
Anahtar Kelimeler: Ekolojik mimarlık, Kırsal mimarlık, Ekoloji, Beşbucak kırsal konutlar
|
