Mimari temsil aracı olan eskiz, mimari fikir ve düşüncelerin dışavurumunu hızlı ve aracısız biçimde yapma fırsatı verir. El ile zihin arasındaki bağı temsil eden eskiz, bu bağlamda kişiye özgü bir takım izleri içerisinde barındırır. Çizgi bu izi okutan özgünlükte olup kişiden kişiye bir takım farklılıklar gösteren bir karaktere sahiptir. Aynı kişinin çizgileri bir dil oluşturabiliyorken, diğer kişinin çizgilerinden aynı sebeple ayrışır. Bu ayrışma direkt çizginin kendisiyle olabileceği gibi, çizginin türü ve çizilme yöntemi ile de gerçekleşebilmektedir. Dolayısıyla, mimarın seçiciliği ve analitik düşünce sistemi karakterin temsile yansımasına sebep olmakta, tasarımın ilk aşamasından sonuç ürüne dek olan bütün süreç mimarın ve mimarinin dili hakkında ipuçları barındırmaktadır. Mimari dil de tıpkı konuşma dili gibi bir sistem içerisinde okunabilmektedir. Aynı dili konuşan yapılar diğerlerinden ayrışabilmekte veya aynı mimara ait yapılar rahatlıkla seçilebilmektedir. Mimari dili oluşturan yapılar ile mimari temsil araçlarından bir tanesi olan eskizin dolayısıyla çizginin de birbirine bağlı değişkenlik göstermesi kaçınılmazdır. Çünkü bu iki unsur da aynı dili konuşmaktadır; temsil edenin dili. Mimari fikrin ilk temsili olan çizgi ile sonuç ürünü olan yapı arasındaki bağlamda göstermiş olduğu aynılaşma, benzeşim, değişim, kırılma ve kopma gibi durumları “temsil” kavramı üzerinden inceleyen bu çalışma, seçilen mimarların eskizlerinin ve yapılarının, çizgide karakter ve mimari dil ilişkisi bağlamında okunmasını hedeflemektedir.
Anahtar Kelimeler: Temsil, Eskiz, Çizgi, Karakter, Mimari Dil
|
