Son yýllarda, her ölçekteki üretim ve hizmet sisteminde çok hýzlý bir dijital dönüþümün yaþanmasý nedeniyle Endüstri 4.0 devrimi; üretim ve tüketim iliþkilerini tümüyle deðiþtirmesi noktasýnda, yeni bir dönemin baþlangýcý olma özelliðini taþýmaktadýr. Bu kapsamda, tüketicinin ve müþterilerin deðiþen ihtiyaçlarýna anlýk olarak uyum saðlayan, üretim ve hizmet sistemlerinin yeniden tasarlanarak biliþim, iletiþim ve internet teknolojileri ile entegre edilmesi, dinamik veri iþlemeye dayalý sistemlerin kurulmasý ve birbirleriyle sürekli olarak iletiþim saðlayan otomasyon sistemlerinin oluþturulmasý mutlak bir zorunluluk arz etmektedir. Rekabetçi ürün ve hizmetlerin geliþtirilmesi, güçlü ve esnek lojistik, üretim ve hizmet sistemlerinin tasarlanmasý, fabrika, tedarikçi, lojistik, kaynaklar ve müþteriler arasýnda oluþturulacak sürekli bir iletiþim aðý, taleplerin gerçek zamanlý olarak yapýlandýrýlmasý ve optimize edilmesi, iþ aðlarýnýn kendi kendini organize etmesi ve gerçek zamanlý cevaplarý iletebilmesi, verimlilik ekseninde Endüstri 4.0’a geçiþ sürecinin temel çerçevesini oluþturmaktadýr. Ürünlerin bireyselleþtirilmesi, kaynak verimliliðinin artmasý ve pazara girme süresinin kýsaltýlmasý güçlüklerinin üstesinden gelmek de ancak Endüstri 4.0 sürecinin uygulamada devreye alýnmasý ile mümkündür. Ýlk defa 2011 yýlýnda Almanya’da baþlatýlan Endüstri 4.0 sürecinin uygulanmasý sonucunda, üretim ve hizmet sistemi bazýnda; operasyonel verimlilik, kalite ve hýz süreçlerinde artýþ ve maliyetlerde azalma görülürken, ülke açýsýndan ise, büyüme istihdam, insan kaynaklarý, yatýrým giriþimcilik alanlarýnda da pozitif etkileri söz konusudur. Bu çalýþmada; karar süreçlerini optimize eden Endüstri 4.0 ýn temel paradigmalarý açýklanarak, yeni endüstriyel devrimden beklentiler ve Türkiye ve Dünyada dijitalleþme süreci irdelenmiþtir.
Anahtar Kelimeler: Dijitalleþme, Endüstri 4.0, Verimlilik, Üretim ve Hizmet sistemleri
|