Günümüz kentleşme sürecinde ülke sınırlarını tanımayan metropoller birbirleri ile sürekli bir iletişim ve yarış halindedir. Kendi geçmişlerine ve alt yapılarına yaslanan metropoller özgün özelliklerini, tarihi dokularını ve yapılarını ön plana çıkararak geleceğe uzanmaya çalışmaktadır. Bu kent yarışında çağdaş ihtiyaçlara göre gelişim gösteren tarihi yapılar çeşitli eklerle kullanım potansiyellerini artırmaktadır. Tarihi yapılara ek tasarlanırken, tasarımcı ekin yapı ile kurduğu ilişki kadar kent ile kurduğu ilişkiyi de analiz etmelidir. Tasarımcının doğal ve yapılı çevreyi, kent katmanlarını, kentin tarihsel dönüşümünü, sosyolojik ve morfolojik durumu analiz ettikten sonra bağlama uygun kararlar alması kentsel sürekliliğin korunması için büyük önem arz etmektedir. Mimarlık literatüründe tarihi yapılarda ek tasarımı üzerine yapılan çalışmalar, çoğunlukla yapı- ek ilişkisi, strüktür, malzeme ve form üzerine odaklanmıştır. Bu çalışma kent morfolojisini doğrudan etkileyen ek yapıların kentsel süreklilik ve bağlamla ilişkisini Royal Ontario Müzesi (Royal Ontario Museum) örneği üzerinden ele alacaktır. 1914 yılında inşa edilen Royal Ontario Müzesi (ROM) günümüze kadar üç defa ek yapı ile genişletilmiştir. 2007 yılında Daniel Libeskind tarafından tarihi yapı için tasarlanan dekonstrüktivist ek, aykırı tasarımıyla mimarlık yazınında tartışmalara neden olmuştur. Bu çalışmada Royal Ontario Müzesi’nin Ontario kent sürekliliği ile ilişkisi Ontario’nun farklı dönem plan ve haritalarının üst üste çakıştırılması (kartografik yöntem) ile okunmuş, yapının farklı dönemlerde aldığı eklerin bağlamla kurduğu ilişki değerlendirilmiştir. ORCID NO: 0000-0002-1561-0093, 0000-0002-0774-0891
Anahtar Kelimeler: Tarihi Yapıda Çağdaş Ek Tasarım Yaklaşımı, Bağlam, Royal Ontario Müzesi, ROM
|
