Son yıllarda, her ölçekteki üretim ve hizmet sisteminde çok hızlı bir dijital dönüşümün yaşanması nedeniyle Endüstri 4.0 devrimi; üretim ve tüketim ilişkilerini tümüyle değiştirmesi noktasında, yeni bir dönemin başlangıcı olma özelliğini taşımaktadır. Bu kapsamda, tüketicinin ve müşterilerin değişen ihtiyaçlarına anlık olarak uyum sağlayan, üretim ve hizmet sistemlerinin yeniden tasarlanarak bilişim, iletişim ve internet teknolojileri ile entegre edilmesi, dinamik veri işlemeye dayalı sistemlerin kurulması ve birbirleriyle sürekli olarak iletişim sağlayan otomasyon sistemlerinin oluşturulması mutlak bir zorunluluk arz etmektedir. Rekabetçi ürün ve hizmetlerin geliştirilmesi, güçlü ve esnek lojistik, üretim ve hizmet sistemlerinin tasarlanması, fabrika, tedarikçi, lojistik, kaynaklar ve müşteriler arasında oluşturulacak sürekli bir iletişim ağı, taleplerin gerçek zamanlı olarak yapılandırılması ve optimize edilmesi, iş ağlarının kendi kendini organize etmesi ve gerçek zamanlı cevapları iletebilmesi, verimlilik ekseninde Endüstri 4.0’a geçiş sürecinin temel çerçevesini oluşturmaktadır. Ürünlerin bireyselleştirilmesi, kaynak verimliliğinin artması ve pazara girme süresinin kısaltılması güçlüklerinin üstesinden gelmek de ancak Endüstri 4.0 sürecinin uygulamada devreye alınması ile mümkündür. İlk defa 2011 yılında Almanya’da başlatılan Endüstri 4.0 sürecinin uygulanması sonucunda, üretim ve hizmet sistemi bazında; operasyonel verimlilik, kalite ve hız süreçlerinde artış ve maliyetlerde azalma görülürken, ülke açısından ise, büyüme istihdam, insan kaynakları, yatırım girişimcilik alanlarında da pozitif etkileri söz konusudur. Bu çalışmada; karar süreçlerini optimize eden Endüstri 4.0 ın temel paradigmaları açıklanarak, yeni endüstriyel devrimden beklentiler ve Türkiye ve Dünyada dijitalleşme süreci irdelenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Dijitalleşme, Endüstri 4.0, Verimlilik, Üretim ve Hizmet sistemleri
|
